کلبه ی شعر

چاره من نمی کنی, چون کنم وکجا برم

                                شکوه بی نهایت و خاطر نا شکیب را

گر به دروغ هم بود, شیوه مهر ساز کن

                                دیده عقل بسته ام, کز تو خورم فریب را